Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dobra, ale czegoś brakło. I to czegoś dużego. Postacie niby są, traumy niby też, logika i sens emocji również, a jednak coś nie zagrało. Nie ujęło mnie to jakoś szczególnie, nie wzruszyło, nie zezłościło. Postacie i ich losy były mi obojętne, niestety to chyba porządna krytyka.

Dobra, ale czegoś brakło. I to czegoś dużego. Postacie niby są, traumy niby też, logika i sens emocji również, a jednak coś nie zagrało. Nie ujęło mnie to jakoś szczególnie, nie wzruszyło, nie zezłościło. Postacie i ich losy były mi obojętne, niestety to chyba porządna krytyka.

Irlandzka literatura piękna wydaje mi się być na jedno kopyto. Nolan i Rooney opisują te same nudne jednowątkowe historie, w ten sam nudny pseudogłęboki sposób.

Irlandzka literatura piękna wydaje mi się być na jedno kopyto. Nolan i Rooney opisują te same nudne jednowątkowe historie, w ten sam nudny pseudogłęboki sposób.

Cieszę się, że jej mama umarła.

Cieszę się, że jej mama umarła.